Kusura bakmayın ama böyle şeylere çok kızıyorum. İnsanlar acaba neden hemen kedilerinden vazgeçiyorlar? Bir hayvanı beslemeye başlamadan önce, ilerisini de düşünmek lazım. Sonuçta bu hayvanlar ortalama 15 yıl yaşıyorlar. Acaba biz 15 yıl boyunca onun her türlü sorumluluğunu alabilecek ve bu süre içerisinde ne olursa olsun ona bakabilecek miyiz diye sormamız lazım kendimize. Bu hayvanlara yeni yuva bulduğunuzda, yani onu alıştırdığınız ortamdan, sevdiği insanlardan ayırdığınızda neler olabildiğini biliyor musunuz? Kimisi yeni evinde açlık grevi yapıyor, günlerce ağlıyor hiçbir şey yemiyor, hastalanıyor ve ölüyor. Kimisi yeni yuvasından kaçıp sokaklara düşüyor ve ne yazık ki çeşitli kazalara kurban gidiyor.

Kendimi onun yerine koyuyorum da, 4 yıldır yaşadığım ortamdan, hiç anlam veremeyeceğim bir nedenden dolayı uzaklaştırılıyorum. Birden bire hiç bilmediğim bir eve götürülüyorum, tanımadığım yüzler, kokular, eşyalar... Evim olarak benimsediğim yer ve çok sevdiğim insanlar yok artık. Kesinlikle ben de ölmek isterdim bu durumda.

Bir hayvanı kendinize ve evinize alıştırıp daha sonra onu bırakmak, ona yapabileceğiniz en kötü şeydir. Ve ben olsam, bebeğim oldu diye asla kedimden vazgeçmezdim. Gerçek bir hayvan sever de eminim kedisini düşünüp planlarını ona göre yapar ve mutlaka bir çözüm yolu bulurdu... Zavallı şanssız Jessica umarım bundan sonra gerçek bir hayvanseverle karşılaşır ve ölene kadar da evinden hiç ayrılmaz...

15 aylık yeğenim 4 kedili bir evde doğdu ve orada yaşıyor. üstelik kedilerden ikisi de cadı şeyler. kediler ondan kaçmayı, o da kedilerden uzak durmayı öğrendi.
üstelik sizinki halis, muhlis bir kediymiş. sadece yeğenim değil, kedi besleyen arkadaşlarımın çocukları oldu ama kimse kedisini atmadı, vermedi.
çevreden çok baskı oluyor, ama kedinin aşıları tamsa, kedi ya da çocuk arasında bir tercihte bulunmak zorundalar diye bir şey yok. neden olamıyor, o kısmını anlayamadım pek.
umarım çevrenizde yeni bebeği olmuş, kedi besleyen kişiler vardır. arkadaşınızla onları görüştürerek ikna edebilirsiniz belki.
iyi akşamlar

arkadaşlar dediğiniz tüm sözlere katılıyorum, benimde kedim var hem de 6 yıldır benimle ve asla çocuğum da olsa onu bırakmam.. ayrıca herhangi kötü bir durum yaşamamak için çocuk bile yapmamayı düşünüyorum...
neden derseniz, çocuk doğduktan sonra allerji veya ciğerlerinde gelişmeme durumu olabilme ihtimali olacağını söyleyen çocuk ve kadın doğum uzmanları fazlasıyla var.. ama veteriner hekimlerde daha önceden annenin evde hayvan beslemesine rağmen bağışıklığının olduğunu ve çocuğa birşey olmayacaklarını söylüyorlar.
ve çocuğun ciğerlerinin gelişmeme durumu var.. ve kedinin tüyleri de bu durumu tetikliyormuş..

arkadaşımda bu durumdan korktuğu için arada kaldı ve kediyi uzaklaştırmak istedi.. ben şiddetle karşıyım bu duruma .. ama bir hayvan sever olarak o kediciği de düşünmem gerekiyor, onu sokağa atamam ki arkadaşımda attırmaz... bu durumdan kaynaklı bu duyuruyu yapmak zorunda kaldım.. yoksa kim hayvanından kedisinden köpeğinden kuşundan ayrılmak ister ki... onlarda can ayrıca onlarda bizim çocuklarımız :))

süper tatlı bir kediymiş. devirme olayı ise son derece normal gibi. :)

tesekkür ederim öncelikle:)

belirtmeyi unuttuğum 2 şey, birincisi kedimiz dişi, ikincisi de kısırlaştırmadık; robin cruose kısırlaştırmamış olmamızın etkisi olabileceğinden bahsetti diye ekleyeyim dedim.


ayrıca bağırmak çözüm olmadı hiç=)

Masaya çıkmasını engellemenin en işe yarar yolu elxa'nın dediği gibi bağırmak evet. Gerçi değişiyor hepsi başka türlü algılıyor. Misal iyice inat edip masadan inmeyen kedimiz de oldu, bildiğin küsüp arkasını dönerek oturup gözlerini kısarak bakan kedimiz de.

Misal bir şey dökerse tabaktan, bardaktan, dökülen yeri gösterip koklatıp kızın, küsün. Olmadı dövün.

Şaka tabii dövmeyin de şöyle bir kafasına "pıt" yapıverin. Böyle bir hüzünlenir, napmışım ben meğer der.

Meğersem kedi hasreti çekermişim ben de onu anladım şimdi.

teşekkürler öncelikle:)


limon kolonyası tavsiyelerini duymuştum ama uygulamamıştım hiç, ona bakacağım

ancak üzerine su sıkmak işe yaramıyor, çünkü hayvan suyu seviyor:), yani suratına sıkmadığım sürece (ki sıkmayı da tercih etmem açıkçası pek) suyla arası oldukça iyi


en son kahveyi döktükten sonra poposuna vurdum hafifçe, bağırdım da biraz, bir de ilgi göstermedim hayvana hiç, 2 gündür kahveyi döktüğü yere gidip oranın üstüne yatıyor dönüp duruyor. ancak eşyaları devirmeye de devam:)

kediniz renk olarak russian blue denilen cinse benziyor ancak sizinkinin tüyleri uzun.

kediler çok eğitilmez ama sınırlarını herşeyi domuz gibi bilir ve anlarlar. o yüzden biraz sınır ve tavır koydunuz mu değişebilir. misal laf anlamayan kedim annem geldiğinde salonun kapısı açık olmasına rağmen adımını bile atamıyor.

arada balkona koymak filan gibi ceza verebilirsiniz, ama abartmamak koşulu ile fazla kötü davranırsanız depresyona girer.

niye kısırlaştırmadınız? hayvanın acı çekmesi ve garip davranışlarda bulunması hoşunuza mı gidiyor?

1- Teşekkürler

2- Sokulan lafı görmezden gelerek cevap vereyim, çiftleştirme fikri aklımızda olduğu için kısırlaştırmadık.

kediler kestirilemiyor. gazete kağıtları ve bantla bir sopa yaptım arada ceza vermek için. hem canları yanmaz hem yaptığı eşekliği anlarlar diye. ama 3 gün geçti akşam eve geldim yaptığım şeyle oynuyorlardı deli gibi. bağırmak falan da tınlamama ihtimali olan şeyler. o yüzden onlar yaramazlık yapacak siz de sabrınız elverdiği sürece seviceksiniz karşılıksız :) çok güzelmiş bu arada kediniz.

ehehe, artık ben de kıdemli kedi sahipliğine geçtiğim için kedi sorusu cevaplayabilirim :)

öncelikle güzel kedi, maşallahı var (adettendir)

kendisi, bizim british short hair kızımızın yüz ve renk ikizi gibi ancak tüyler uzun, sankim britih shorthair ile iran kırması gibi.

kedinin bir şeyleri devirmesini garipsedim, çünkü gördüğüm kedilerde, hep kalabalık bir masanın üzerine, hiç birşeye basmadan çıktıkları için hayranlık duyuyorum.

masaya ve tezgaha çıkması konusunda, snowflake'in dediklerini uygulayabilirsiniz. ayrıca elxa'nın bağırma metoduna ek olarak kediyi sabit durmaya zorlayın. yani masaya çıktığı zaman bağırın masadan indirip yere koyun ve yerdeyen üzerine bastırın (hayır kedinin bağırsakları çıkacak şekilde değil, hareket edemeyecek şekilde) ayrıca bağırırken hep aynı şeyi söyleyin. hayır diyorsanız hayır diye bağırın her seferinde.

su ile ıslatma metodunda da, ıslatma hareketini kabahati yaptığı yerde gerçekleştirmeniz lazım. örneğin bir kupayı devirip kaçtıysa (ki hemen kaçıyor eşşek sıpaları olay mahallinden) yakalayın, kupayı devirdiği yere getirin, hatta burnunu kabahate yaklaştırın ve suyu öyle sıkın.

ben bizim evde küsme metodu uyguluyorum. işe yarar gibi görünüyor. istemediğim birşey yaptıysa hayır diye bağırıp odadan dışarı çıkartıyorum. 10-15 dakika yanıma almıyorum. döndüğünde hareketleri düzelmiş oluyor.

yaptığı bir kabahatte ben kedimin yüzüne üflüyorum ya da elektrikli süpürgeden çok korkuyor onun gibi ses çıkarıyorum ve bir daha yapmıyor. tabi kediden kediye bu durum değişir.
ayrıca kısırlaştırmadığınız içinde huysuzluk yapıyor olabilir, sonuçta yaşı da gelmiş.şimdi kırıp döküyor diyorsunuz ileriki safhalarda çiş yapma koku bırakmaya başlayabilir o zaman hiç söz dinlemez, bir an önce ya çiftleştirin ya da kısırlaştırın derim, tabi bu durumdan sonra biraz daha sakinleşebilir diye düşünüyorum. benim kedim kısırlaştırıldıktan sonra daha sakinleşti ve söz dinlemeye başladı.
allah kolaylık versin ne diyim, sorun çıkarsa da kedişlerin yüzünü görünce bütün sinir minir gidiyor zaten :))